24 Ιανουαρίου-Ημέρα της Εκπαίδευσης
Σήμερα γιορτάζει η εκπαίδευση και συνεπώς όλοι οι εκπαιδευτικοί.
Η αλλαγή ξεκινάει πάντα με ένα πολύ μικρό βήμα καμια φορά σε μια πολύ μικρή ταξη!
Για τις μέρες που δε διδαξες γραμματική, αλλά ενσυναίσθηση.. ♥️
Για τις μέρες που δε σου άνοιξαν το τετράδιο, αλλά την καρδιά τους..♥️
Για όση ασφάλεια έδωσες σε μια αίθουσα..
Για όσες αγκαλιές πήρες..♥️
Για εκείνο το ξέσπαμα εκείνου του μαθητή, που κατάλαβες το θυμό του, και τον έψαξες και τον μαλάκωσες..♥️
Για το κλάμα που έριξες κρυφά όταν δε μπόρεσες να βοηθήσεις..♥️
Για το κλάμα χαράς που έριξες όταν βοήθησες..
Για όσα παιδιά τους έμαθες να σηκώνουν το κεφάλι ψηλά, μέρες που εσύ είχες το δικό σου κάτω..♥️
Για όσα τους έμαθες να χαμογελούν ενώ εσύ πενθούσες ♥️
Γιατί έχεις τόσα πολλά παιδιά κάθε χρόνο και βιολογικά ίσως κανένα δικό σου 💗
Σήμερα γιορτάζει η εκπαίδευση και συνεπώς όλοι οι εκπαιδευτικοί.
Η αλλαγή ξεκινάει πάντα με ένα πολύ μικρό βήμα καμια φορά σε μια πολύ μικρή ταξη!
Για τις μέρες που δε διδαξες γραμματική, αλλά ενσυναίσθηση.. ♥️
Για τις μέρες που δε σου άνοιξαν το τετράδιο, αλλά την καρδιά τους..♥️
Για όση ασφάλεια έδωσες σε μια αίθουσα..
Για όσες αγκαλιές πήρες..♥️
Για εκείνο το ξέσπαμα εκείνου του μαθητή, που κατάλαβες το θυμό του, και τον έψαξες και τον μαλάκωσες..♥️
Για το κλάμα που έριξες κρυφά όταν δε μπόρεσες να βοηθήσεις..♥️
Για το κλάμα χαράς που έριξες όταν βοήθησες..
Για όσα παιδιά τους έμαθες να σηκώνουν το κεφάλι ψηλά, μέρες που εσύ είχες το δικό σου κάτω..♥️
Για όσα τους έμαθες να χαμογελούν ενώ εσύ πενθούσες ♥️
Γιατί έχεις τόσα πολλά παιδιά κάθε χρόνο και βιολογικά ίσως κανένα δικό σου 💗
Ax! και να ξέρες δάσκαλε....
Ε δάσκαλε! Σ’ εσένα μιλώ. Ξέρεις πως σε βλέπουν τα μάτια μου; Σε βλέπω λίγο πιο πάνω κι απ’ το εικόνισμα στον τοίχο πίσω σου.
Τι τυχερός που είσαι και δεν το ξέρεις. Έχεις την ευκαιρία να σιάξεις την κοινωνία τούτη απ’ την αρχή. Όλοι αυτοί οι χάνοι που σε κοιτούν μες στα μάτια, είναι σκαριά. Καΐκια μισοτελειωμένα, παπόρια αταξίδευτα, υπερωκεάνια αναύλωτα. Χρησιμοποίησε το λειτούργημα σου. Βάλε όλη σου τη τέχνη. Σκάρωσε τα γερά κι ύστερα ναυπήγησε τα. Βάλε την έδρα σου πολύ ψηλά να μην διακρίνει τα πλούσια από τα φτωχά παιδιά. Ούτε τι χρώμα είναι το χεράκι που σε καλει...Γίνε το δεύτερο λιμάνι των καραβοτσακισμένων.. Κι ύστερα αμόλα τα στα πέλαγα. Να δεις θα ‘ρθει μια μέρα που θα ανταμειφθείς. Όχι από μένα από τα πλοία σου δάσκαλε, από τα πλοία σου.. Εφοπλιστής της κοινωνίας θα ‘σαι…!
Απόσπασμα από το βιβλίο της Olga Belivani Tsitsakis "Του πόνου μου τ' αγρίμι"
Ε δάσκαλε! Σ’ εσένα μιλώ. Ξέρεις πως σε βλέπουν τα μάτια μου; Σε βλέπω λίγο πιο πάνω κι απ’ το εικόνισμα στον τοίχο πίσω σου.
Τι τυχερός που είσαι και δεν το ξέρεις. Έχεις την ευκαιρία να σιάξεις την κοινωνία τούτη απ’ την αρχή. Όλοι αυτοί οι χάνοι που σε κοιτούν μες στα μάτια, είναι σκαριά. Καΐκια μισοτελειωμένα, παπόρια αταξίδευτα, υπερωκεάνια αναύλωτα. Χρησιμοποίησε το λειτούργημα σου. Βάλε όλη σου τη τέχνη. Σκάρωσε τα γερά κι ύστερα ναυπήγησε τα. Βάλε την έδρα σου πολύ ψηλά να μην διακρίνει τα πλούσια από τα φτωχά παιδιά. Ούτε τι χρώμα είναι το χεράκι που σε καλει...Γίνε το δεύτερο λιμάνι των καραβοτσακισμένων.. Κι ύστερα αμόλα τα στα πέλαγα. Να δεις θα ‘ρθει μια μέρα που θα ανταμειφθείς. Όχι από μένα από τα πλοία σου δάσκαλε, από τα πλοία σου.. Εφοπλιστής της κοινωνίας θα ‘σαι…!
Απόσπασμα από το βιβλίο της Olga Belivani Tsitsakis "Του πόνου μου τ' αγρίμι"
Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σε ένα αστέρι,είναι όμορφο τη νύχτα να κοιτάς τον ουρανό..... όλα τα αστέρια λουλουδίζουν....
Α.Σ ΕΞΥΠΕΡΥ (ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ)
Α.Σ ΕΞΥΠΕΡΥ (ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ)
Μόνο με την καρδιά οδηγείται των ανθρώπων η καρδιά....
Pestalozzi....ο Δάσκαλος των δασκάλων!!!
Pestalozzi....ο Δάσκαλος των δασκάλων!!!
«Τρία πράγματα χρειάζονται για την εκπαίδευση: η φύση, η μάθηση και η άσκηση». Αριστοτέλης
«Η εκπαίδευση είναι δύναμη που γιατρεύει την ψυχή». Πλάτωνας
«Η αγραμματοσύνη είναι μάνα όλων των κακών». Πυθαγόρας
«Η ευτυχία του ανθρώπου συνίσταται στη μόρφωση και στην παιδεία, και όχι στα αγαθά που δίνει και παίρνει η τύχη». Πλούταρχος
«Μικρότερο κακό είναι η αγραμματοσύνη, παρά η κακή και χωρίς μέθοδο εκπαίδευση. Είναι βέβαιο πως ανάμεσα στους αγράμματους ευκολότερα βρίσκει κανείς άνθρωπο ενάρετο, παρά ανάμεσα σ” εκείνους που εκπαιδεύτηκαν χωρίς σωστή μέθοδο». Αδαμάντιος Κοραής
«Η εκπαίδευση και η μόρφωση είναι το πιο ισχυρό όπλο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο». Νέλσον Μαντέλα, πολιτικός, Νόμπελ Ειρήνης 1993
«Πες μου και θα ξεχάσω. Δείξε μου και ίσως να θυμάμαι. Κάνε με να το βιώσω και θα το καταλάβω». Κομφούκιος
«Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Βίκτωρ Ουγκώ, Γάλλος συγγραφέας
«Εκπαίδευση δεν είναι η εκμάθηση γεγονότων αλλά ή εξάσκηση του μυαλού να σκέφτεται» Albert Einstein.
«Ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να αντικαταστήσει ένα άδειο μυαλό με ένα ανοιχτό μυαλό». Malcolm Forbes, Αμερικανός εκδότης
«Η εκπαίδευση δεν είναι προετοιμασία για τη ζωή, είναι η ίδια η ζωή». John Dewey , Αμερικανός φιλόσοφος & παιδαγωγός
«Παιδεία είναι αυτό που επιβιώνει όταν όλα όσα έχουν μαθευτεί ξεχνιούνται». B.F. Skinner, Αμερικανός ψυχολόγος
«Ο μέτριος δάσκαλος μιλάει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο εξαιρετικός δάσκαλος δείχνει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει». William Arthur Ward, Αμερικανός συγγραφέας
«Αν το παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει» Maria Montessori, Ιταλίδα παιδαγωγός
«Η εκπαίδευση είναι δύναμη που γιατρεύει την ψυχή». Πλάτωνας
«Η αγραμματοσύνη είναι μάνα όλων των κακών». Πυθαγόρας
«Η ευτυχία του ανθρώπου συνίσταται στη μόρφωση και στην παιδεία, και όχι στα αγαθά που δίνει και παίρνει η τύχη». Πλούταρχος
«Μικρότερο κακό είναι η αγραμματοσύνη, παρά η κακή και χωρίς μέθοδο εκπαίδευση. Είναι βέβαιο πως ανάμεσα στους αγράμματους ευκολότερα βρίσκει κανείς άνθρωπο ενάρετο, παρά ανάμεσα σ” εκείνους που εκπαιδεύτηκαν χωρίς σωστή μέθοδο». Αδαμάντιος Κοραής
«Η εκπαίδευση και η μόρφωση είναι το πιο ισχυρό όπλο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο». Νέλσον Μαντέλα, πολιτικός, Νόμπελ Ειρήνης 1993
«Πες μου και θα ξεχάσω. Δείξε μου και ίσως να θυμάμαι. Κάνε με να το βιώσω και θα το καταλάβω». Κομφούκιος
«Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Βίκτωρ Ουγκώ, Γάλλος συγγραφέας
«Εκπαίδευση δεν είναι η εκμάθηση γεγονότων αλλά ή εξάσκηση του μυαλού να σκέφτεται» Albert Einstein.
«Ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να αντικαταστήσει ένα άδειο μυαλό με ένα ανοιχτό μυαλό». Malcolm Forbes, Αμερικανός εκδότης
«Η εκπαίδευση δεν είναι προετοιμασία για τη ζωή, είναι η ίδια η ζωή». John Dewey , Αμερικανός φιλόσοφος & παιδαγωγός
«Παιδεία είναι αυτό που επιβιώνει όταν όλα όσα έχουν μαθευτεί ξεχνιούνται». B.F. Skinner, Αμερικανός ψυχολόγος
«Ο μέτριος δάσκαλος μιλάει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο εξαιρετικός δάσκαλος δείχνει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει». William Arthur Ward, Αμερικανός συγγραφέας
«Αν το παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει» Maria Montessori, Ιταλίδα παιδαγωγός
Γιατί είναι πολύ ωραίο να είσαι δάσκαλος και δασκάλα…Να πιστεύουν πως τα ξέρεις όλα και κατέχεις τη γνώση του κόσμου.
Να σε ρωτάνε «Μα πώς τα ξέρετε όλα αυτά, κύριε;»
Να σου λένε πως ξέρεις τόσο καλά τους υπολογιστές που ούτε ο…Μπιλ Γκέιτς δεν συγκρίνεται μαζί σου.
Να σου κάνουν κριτική για τα γένια και πως είσαι ομορφότερος όταν τα κόβεις.
Να σου προτείνουν τον σκελετό γυαλιών που σου ταιριάζει περισσότερο.
Να ακούς κάθε πρωί «κύριε είστε πολύ ωραίος σήμερα» ενώ εσύ νιώθεις χάλια Φυσικά να είσαι ο πιο δυνατός, όταν σηκώνεις ένα θρανίο (ίσως μετά τον μπαμπά τους).
Να στρέφονται σ’ εσένα όταν ένας συμμαθητής τους τα αδικεί και να είναι σίγουρα πως αποδίδεις θεϊκή δικαιοσύνη.
Να έχεις να λύσεις… το μεγαλύτερο πρόβλημά τους: Πως θα χωριστούν οι ομάδες ποδοσφαίρου στο διάλειμμα…
Να θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες και να καταλαβαίνεις πως οφείλεται σ’ εσένα και μετά από λίγα χρόνια θα το έχουν ξεχάσει…
Να σηκώνεις λίγο τη φωνή σου κι αμέσως να μετανιώνεις γιατί τα απέναντι ματάκια βούρκωσαν…
Να τα κάνεις να γελούν και να ξεχνάς όλους τους λογαριασμούς που σε περιμένουν έξω από την πόρτα…
Να σε ρωτάνε «Θα μας πάρετε και του χρόνου;» κι ας έχουν περάσει μόλις 2 μήνες που τα πήρες.
Να σου λένε «Η μαμά λέει πως είμαστε τυχεροί που μας πήρατε!» Να σε φωνάζουν «μαμά», «μπαμπά» κι εσύ να γελάς γιατί ξέρεις πως δεν είναι από συνήθεια αλλά μάλλον από αγάπη.
Να τους λες κάθε πρωί «morning» και να σου απαντάνε το ίδιο χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει ακριβώς αλλά «Αφού το λέει ο κύριος…»
Να μπαίνεις μετά από κάθε διάλειμμα και να σε χαιρετούν ξανά και ξανά σαν να σε βλέπουν πρώτη φορά.
Να μαθαίνουν όλα τη διαίρεση και να ξέρεις πως τα βοήθησες εσύ.
Να παραφυλάνε κάθε πρωί πίσω από την πόρτα, εσύ να κάνεις πως δεν ξέρεις τίποτα και να πετάγονται μπροστά σου για να σε τρομάξουν.
Να σ’ αγκαλιάζουν κάθε μεσημέρι με τη σειρά κι ας είναι φορτωμένα με τσάντες τόνων που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς τις σηκώνουν.
Να έρχονται σε σένα να τους ανοίγεις το μπουκαλάκι το νερό γιατί ο κύριος όλα τα μπορεί!
Να κουρεύεσαι και όλα με μια φωνή να σου λένε «μεγιές κύριε» ενώ κάνεις άλλος δεν το είχε παρατηρήσει.
Να τους μαθαίνεις να δένουν τα κορδόνια τους.
Να σου προσφέρουν κάτι από το φαγητό τους.
Να καταλαβαίνουν το καινούριο άρωμά σου.
Να «σκοτώνονται» για το ποιος θα σου δανείσει το ψαλιδάκι του.
Να σου λένε πως σ αγαπούν πολυυυυυυυ!!!
Να σ’ αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά που δεν μπορείς να αναπνεύσεις….
Να λάμπουν από χαρά όταν παίζεις μαζί τους στην αυλή….
Να σου λένε τι όνειρο είδαν χθες….
Να θέλουν να κάτσουν όλα κοντά στην έδρα.
Να ζωγραφίζουν και στο τέλος όλες οι ζωγραφιές να ναι για σένα και με αφιέρωση. Να σε καλούν στα πάρτι τους.
Να χαίρονται που πλησιάζει η γιορτή σου. Να σου λένε τα μυστικά τους. Να τα μαλώνεις και να σε αγαπάνε. Να τα μαλώνεις και πάλι να είσαι ο καλυτερότερος δάσκαλος. Να θέλουν να σου πάνε την τσάντα στο γραφείο για να μην κουράζεσαι. Να σου φτιάχνουν πάνω στην έδρα τα βιβλία της ημέρας. Όταν κάτι σε απασχολεί να το καταλαβαίνουν και να σου λένε «τι έχετε κύριε;» Όταν παίζετε μαζί να θέλουν να σου κρατούν το χέρι στον κύκλο. Να σου δίνουν μια αγκαλιά ενώ τους διορθώνεις το γραπτό. Να κλαίνε και να βρίσκουν καταφύγιο στην αγκαλιά σου. Να χτυπάνε στο διάλειμμα και να θέλουν μόνο εσένα να τους καθαρίζεις την πληγή. Να έχετε σκολάσει στις 1.15 και στις 1.20 να σε βλέπουν στο δρόμο και να σε χαιρετάνε…Και στις 1.22 και στις 1.25. Να έρχονται μετά από χρόνια και να σου μιλούν με εκτίμηση και σεβασμό. Να βλέπεις κάθε πρωί τον ορισμό του αγνού, του άδολου, του ανιδιοτελούς γιατί ακόμη η κοινωνία δεν πρόλαβε να τα εκπαιδεύσει. Να…Να…Να…!
Διαβάστε περισσότερα: Γιατί είναι πολύ ωραίο να είσαι δάσκαλος και δασκάλα… - iPaideia.gr
Να σε ρωτάνε «Μα πώς τα ξέρετε όλα αυτά, κύριε;»
Να σου λένε πως ξέρεις τόσο καλά τους υπολογιστές που ούτε ο…Μπιλ Γκέιτς δεν συγκρίνεται μαζί σου.
Να σου κάνουν κριτική για τα γένια και πως είσαι ομορφότερος όταν τα κόβεις.
Να σου προτείνουν τον σκελετό γυαλιών που σου ταιριάζει περισσότερο.
Να ακούς κάθε πρωί «κύριε είστε πολύ ωραίος σήμερα» ενώ εσύ νιώθεις χάλια Φυσικά να είσαι ο πιο δυνατός, όταν σηκώνεις ένα θρανίο (ίσως μετά τον μπαμπά τους).
Να στρέφονται σ’ εσένα όταν ένας συμμαθητής τους τα αδικεί και να είναι σίγουρα πως αποδίδεις θεϊκή δικαιοσύνη.
Να έχεις να λύσεις… το μεγαλύτερο πρόβλημά τους: Πως θα χωριστούν οι ομάδες ποδοσφαίρου στο διάλειμμα…
Να θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες και να καταλαβαίνεις πως οφείλεται σ’ εσένα και μετά από λίγα χρόνια θα το έχουν ξεχάσει…
Να σηκώνεις λίγο τη φωνή σου κι αμέσως να μετανιώνεις γιατί τα απέναντι ματάκια βούρκωσαν…
Να τα κάνεις να γελούν και να ξεχνάς όλους τους λογαριασμούς που σε περιμένουν έξω από την πόρτα…
Να σε ρωτάνε «Θα μας πάρετε και του χρόνου;» κι ας έχουν περάσει μόλις 2 μήνες που τα πήρες.
Να σου λένε «Η μαμά λέει πως είμαστε τυχεροί που μας πήρατε!» Να σε φωνάζουν «μαμά», «μπαμπά» κι εσύ να γελάς γιατί ξέρεις πως δεν είναι από συνήθεια αλλά μάλλον από αγάπη.
Να τους λες κάθε πρωί «morning» και να σου απαντάνε το ίδιο χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει ακριβώς αλλά «Αφού το λέει ο κύριος…»
Να μπαίνεις μετά από κάθε διάλειμμα και να σε χαιρετούν ξανά και ξανά σαν να σε βλέπουν πρώτη φορά.
Να μαθαίνουν όλα τη διαίρεση και να ξέρεις πως τα βοήθησες εσύ.
Να παραφυλάνε κάθε πρωί πίσω από την πόρτα, εσύ να κάνεις πως δεν ξέρεις τίποτα και να πετάγονται μπροστά σου για να σε τρομάξουν.
Να σ’ αγκαλιάζουν κάθε μεσημέρι με τη σειρά κι ας είναι φορτωμένα με τσάντες τόνων που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς τις σηκώνουν.
Να έρχονται σε σένα να τους ανοίγεις το μπουκαλάκι το νερό γιατί ο κύριος όλα τα μπορεί!
Να κουρεύεσαι και όλα με μια φωνή να σου λένε «μεγιές κύριε» ενώ κάνεις άλλος δεν το είχε παρατηρήσει.
Να τους μαθαίνεις να δένουν τα κορδόνια τους.
Να σου προσφέρουν κάτι από το φαγητό τους.
Να καταλαβαίνουν το καινούριο άρωμά σου.
Να «σκοτώνονται» για το ποιος θα σου δανείσει το ψαλιδάκι του.
Να σου λένε πως σ αγαπούν πολυυυυυυυ!!!
Να σ’ αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά που δεν μπορείς να αναπνεύσεις….
Να λάμπουν από χαρά όταν παίζεις μαζί τους στην αυλή….
Να σου λένε τι όνειρο είδαν χθες….
Να θέλουν να κάτσουν όλα κοντά στην έδρα.
Να ζωγραφίζουν και στο τέλος όλες οι ζωγραφιές να ναι για σένα και με αφιέρωση. Να σε καλούν στα πάρτι τους.
Να χαίρονται που πλησιάζει η γιορτή σου. Να σου λένε τα μυστικά τους. Να τα μαλώνεις και να σε αγαπάνε. Να τα μαλώνεις και πάλι να είσαι ο καλυτερότερος δάσκαλος. Να θέλουν να σου πάνε την τσάντα στο γραφείο για να μην κουράζεσαι. Να σου φτιάχνουν πάνω στην έδρα τα βιβλία της ημέρας. Όταν κάτι σε απασχολεί να το καταλαβαίνουν και να σου λένε «τι έχετε κύριε;» Όταν παίζετε μαζί να θέλουν να σου κρατούν το χέρι στον κύκλο. Να σου δίνουν μια αγκαλιά ενώ τους διορθώνεις το γραπτό. Να κλαίνε και να βρίσκουν καταφύγιο στην αγκαλιά σου. Να χτυπάνε στο διάλειμμα και να θέλουν μόνο εσένα να τους καθαρίζεις την πληγή. Να έχετε σκολάσει στις 1.15 και στις 1.20 να σε βλέπουν στο δρόμο και να σε χαιρετάνε…Και στις 1.22 και στις 1.25. Να έρχονται μετά από χρόνια και να σου μιλούν με εκτίμηση και σεβασμό. Να βλέπεις κάθε πρωί τον ορισμό του αγνού, του άδολου, του ανιδιοτελούς γιατί ακόμη η κοινωνία δεν πρόλαβε να τα εκπαιδεύσει. Να…Να…Να…!
Διαβάστε περισσότερα: Γιατί είναι πολύ ωραίο να είσαι δάσκαλος και δασκάλα… - iPaideia.gr
Εκπαιδευτικός είναι αυτός ...
Είναι αυτός που εύχεται «καλή χρονιά» δυο εποχές το χρόνο.
Eίναι αυτός που όταν τον ρωτάνε «πόσα παιδιά έχεις;»,
απαντά «εκατοντάδες»
Που ακούει με λαχτάρα το «γεια σας κύριε» αμέτρητες φορές τη μέρα.
Που τον ενδιαφέρουν πιο πολύ οι μαθητές του από το μάθημα.
Που έχει για κίνητρο την αγάπη του για τα παιδιά και όχι την αγάπη των παιδιών για κείνον.
Που ανάβει φωτιές στο μυαλό των παιδιών, ενώ τον προορίζουν για πυροσβέστη.
Που θέλει να είναι πάντα ερωτευμένος με αυτό που διδάσκει για να το ερωτεύονται και οι μαθητές του.
Είναι αυτός ο ενοχλητικός συναγερμός, αυτό το ξυπνητήρι που θέλεις να σπάσεις.
Που προσπαθεί να είναι σεμνός υπηρέτης της μάθησης και όχι φωτεινός παντογνώστης.
Που θέλει να εντυπωσιάζεται παρά να εντυπωσιάζει.
Είναι εκείνος που του απαγορεύουν να ζητάει οικονομική αξιοπρέπεια, γιατί κάνει λειτούργημα.
Που θέλει να διδάσκει και όχι να δασκαλεύει.
Που θεωρεί ότι το σχολείο πρέπει να φροντίζει αλλά όχι να φροντιστηριοποιεί.
Που ομαδοποιεί, αλλά δεν εξομοιώνει.
Που δεν ξεχνάει εκείνον τον μικρό που κάθεται μόνος του στο τελευταίο θρανίο.
Αυτός έχει διάφορα ονόματα:
-καθηγητής
- δάσκαλος
- νηπιαγωγός
Αυτά για κείνον έχουν πάντα το ίδιο όνομα: παιδιά
Που χαίρεται άμα τον στριμώχνουν οι ερωτήσεις των μαθητών του.
Που κατσουφιάζει με τις λέξεις επίδοση και απόδοση και χαμογελάει με τη λέξη προσπάθεια.
Είναι ο εκπαιδευτικός που ξεκινά σαν ρόλος και γίνεται ταυτότητα.
Όχι κάτι σαν δεύτερη φύση μα σαν πρώτη.
Που δεν θέλει τίποτα άλλο να κάνει, δεν νιώθει ότι τίποτα άλλο έχει τόση αξία.
Που αν και λαχταρά και ξέρει ότι δικαιούται λίγη αναγνώριση παραπάνω λέει "δεν πειράζει" αφού κάνει αυτό που αγαπά.
Είναι η σήραγγα που ενώνει δύο παράλληλα σύμπαντα, των μεγάλων και των μικρών.
Που με χαρά γίνεται ο κυματοθραύστης για τα παιδιά, αλλά απεχθάνεται να γίνεται ο σάκος του μποξ ή ο αποδιοπομπαίος τράγος για τους μεγάλους.
Που η καρδιά του μένει παιδική και που πληγώνεται στη γενίκευση μεμονωμένων πράξεων κάποιων που ψευδεπίγραφα φέρουν τον ίδιο τίτλο.
Που όταν αντιδρά σε νόμους και διατάγματα, είναι γιατί νιώθει ευθύνη και όχι γιατί είναι αντιδραστικός.
Που είναι ο πιο σκληρός αξιολογητής του εαυτού του και που ποτέ δεν του βάζει άριστα.
Που δεν θέλει να είναι πρότυπο για τους μαθητές του, αφού λαχταράει να γίνουν καλύτεροι από αυτόν.
Που δεν μπορεί να γιορτάσει την «ημέρα του εκπαιδευτικού» όσο η εκπαίδευση υποφέρει.
Να τον φοβάστε τον εκπαιδευτικό, γιατί μπορεί και να μυήσει τα παιδιά στη συνωμοσία της γνώσης και τότε μπορεί να κάνουν αυτό που τρέμετε περισσότερο, να αποφασίσουν να αλλάξουν τον κόσμο.
Είναι αυτός που εύχεται «καλή χρονιά» δυο εποχές το χρόνο.
Eίναι αυτός που όταν τον ρωτάνε «πόσα παιδιά έχεις;»,
απαντά «εκατοντάδες»
Που ακούει με λαχτάρα το «γεια σας κύριε» αμέτρητες φορές τη μέρα.
Που τον ενδιαφέρουν πιο πολύ οι μαθητές του από το μάθημα.
Που έχει για κίνητρο την αγάπη του για τα παιδιά και όχι την αγάπη των παιδιών για κείνον.
Που ανάβει φωτιές στο μυαλό των παιδιών, ενώ τον προορίζουν για πυροσβέστη.
Που θέλει να είναι πάντα ερωτευμένος με αυτό που διδάσκει για να το ερωτεύονται και οι μαθητές του.
Είναι αυτός ο ενοχλητικός συναγερμός, αυτό το ξυπνητήρι που θέλεις να σπάσεις.
Που προσπαθεί να είναι σεμνός υπηρέτης της μάθησης και όχι φωτεινός παντογνώστης.
Που θέλει να εντυπωσιάζεται παρά να εντυπωσιάζει.
Είναι εκείνος που του απαγορεύουν να ζητάει οικονομική αξιοπρέπεια, γιατί κάνει λειτούργημα.
Που θέλει να διδάσκει και όχι να δασκαλεύει.
Που θεωρεί ότι το σχολείο πρέπει να φροντίζει αλλά όχι να φροντιστηριοποιεί.
Που ομαδοποιεί, αλλά δεν εξομοιώνει.
Που δεν ξεχνάει εκείνον τον μικρό που κάθεται μόνος του στο τελευταίο θρανίο.
Αυτός έχει διάφορα ονόματα:
-καθηγητής
- δάσκαλος
- νηπιαγωγός
Αυτά για κείνον έχουν πάντα το ίδιο όνομα: παιδιά
Που χαίρεται άμα τον στριμώχνουν οι ερωτήσεις των μαθητών του.
Που κατσουφιάζει με τις λέξεις επίδοση και απόδοση και χαμογελάει με τη λέξη προσπάθεια.
Είναι ο εκπαιδευτικός που ξεκινά σαν ρόλος και γίνεται ταυτότητα.
Όχι κάτι σαν δεύτερη φύση μα σαν πρώτη.
Που δεν θέλει τίποτα άλλο να κάνει, δεν νιώθει ότι τίποτα άλλο έχει τόση αξία.
Που αν και λαχταρά και ξέρει ότι δικαιούται λίγη αναγνώριση παραπάνω λέει "δεν πειράζει" αφού κάνει αυτό που αγαπά.
Είναι η σήραγγα που ενώνει δύο παράλληλα σύμπαντα, των μεγάλων και των μικρών.
Που με χαρά γίνεται ο κυματοθραύστης για τα παιδιά, αλλά απεχθάνεται να γίνεται ο σάκος του μποξ ή ο αποδιοπομπαίος τράγος για τους μεγάλους.
Που η καρδιά του μένει παιδική και που πληγώνεται στη γενίκευση μεμονωμένων πράξεων κάποιων που ψευδεπίγραφα φέρουν τον ίδιο τίτλο.
Που όταν αντιδρά σε νόμους και διατάγματα, είναι γιατί νιώθει ευθύνη και όχι γιατί είναι αντιδραστικός.
Που είναι ο πιο σκληρός αξιολογητής του εαυτού του και που ποτέ δεν του βάζει άριστα.
Που δεν θέλει να είναι πρότυπο για τους μαθητές του, αφού λαχταράει να γίνουν καλύτεροι από αυτόν.
Που δεν μπορεί να γιορτάσει την «ημέρα του εκπαιδευτικού» όσο η εκπαίδευση υποφέρει.
Να τον φοβάστε τον εκπαιδευτικό, γιατί μπορεί και να μυήσει τα παιδιά στη συνωμοσία της γνώσης και τότε μπορεί να κάνουν αυτό που τρέμετε περισσότερο, να αποφασίσουν να αλλάξουν τον κόσμο.
Click to set custom HTML